ارتباط تجارب معنوی روزانه با خودمراقبتی سالمندان شهر گنبدکاووس در سال 1396

مقدمه: با افزایش سن سالمندی تغییراتی در ابعاد سلامتی آنان به وجود خواهد آمد با توجه به این تغییرات سالمند، مستعدآسیب و کاهش کیفیت زندگی می باشد.در نتیجه رفتارهای ارتقا دهنده ی سلامت اهمیت بیشتری پیدا می کند. مذهب ومعنویت می تواند تاثیر مثبت بر روی سلامت روانی و جسمی داشته باشد.با افزایش سن،باورهای مذهبی و سلامت معنوی همافزایش می یابد.هم چنین پای بندی به اعتقادات و دستورالعمل های دینی انگیزه فرد را برای ایجاد و تقویت رفتارهای خودمراقبتی افزایش می دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط تجارب معنوی روزانه با خودمراقبتی سالمندان انجام شده است.روش کار:این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی 200 نفر از سالمندان شهر گنبد کاووس در سال 1396 با روش نمونه گیریغیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه تجارب معنوی روزانه و پرسشنامه خودمراقبتیسالمندان بود که اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS17 و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن،کروسکال والیس و یومن ویتنی تجزیه تحلیل شد. یافته ها: میزان تجارب معنوی سالمندان 9/63+81/31 وخودکارآمدی 5/22+51/97 که ازمون رگرسیون خطی ارتباط معنی داری را نشان نداد (p=0/19) ولی نتایج میزان تجارب معنوی و خود کارامدی را بالاتر از میانگین نشان داد. همچنین تجارب معنوی روزانه با شغل اختلاف معنی داری را نشان داد (p=0/007) ازمون اماری بین خودکارامدی با تاهل اختلاف معنی داری را نشان داد (p=0/02) طوری که افراد بیوه خودکارامدی بیشتری داشتند. بحث و نتیجه گیری:با توجه به جامعه ایرانی و فرهنگ مردم کشور ما و اهمیت باورهای دینی در سالمندی می توان از درمان های مکمل نظیر معنویت درمانی در بهبود و ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

تجارب معنوی روزانه ، خودمراقبتی ، سالمندان