آنالیز حساسیت ضخامت زیربالاست در خطوط ریلی ایران

مجموعه زیرسازی خطوط راه آهن معمولا مشتمل بر لایه های بستر و زیربالاست به عنوان آخرین لایه تکیه‌گاهی در سازه خطوط راه آهن، به لحاظ سازه‌ای باید قادر به تأمین سطحی پایدار برای تحمل بارهای انتقال یافته از لایه‌ بالاست باشد. متاسفانه در مطالعات میدانی صورت گرفته در خطوط ریلی ایران عدم استفاده از لایه زیر بالاست مشاهده می گردد. در این پروژه با توجه با شرایط عمومی و مشخصات هندسی اجزا تشکیل دهنده خطوط ریلی ایران ضمن مدلسازی منطبق با شرایط میدانی به بررسی عمق موثر بستر در مدلسازی و تحلیل اهمیت ضخامت لایه زیربالاست پرداخته می شود. بررسی ها نشان می دهد که در آیین نامه ها ی مختلف راه آهن ضخامت لایه زیر بالاست تنها با بازه عددی مشخص گردیده است، در این مقاله با تحلیل اهمیت لایه زیر بالاست بعنوان تابعی از افزایش سرعت و بار محوری تلاش گردیده است مدلی کاربردی با توجه به نوع خطوط ریلی موجود ارائه گردد و اهمیت مشخصات مصالح زیربالاستی بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

بستر راه آهن ، زیر بالاست ، بار محوری ، سرعت عبوری