مقوله بندی صفات بایزید بسطامی در مقالات شمس با رویکرد زبانشناسی شناختی بر اساس آراء کرافت و کروز

زبانشناسی شناختی به مثابه نگرشی نوین به زبان و نیز دست آویزی برای ادراک نظام اندیشگانی و ذهنی انسان کاربرد دارد. مقاله حاضر جستاری است درباره بررسی جایگاه بایزید بسطامی در آراء شمس تبریزی. این پژوهش در صدد است با روشی تحلیلی- توصیفی به این پرسش پاسخ دهد که بایزید به عنوان یکی از چهره های برجسته عرفان اسلامی و پیشگامان طریقت معرفت، در اندیشه شمس تبریزی که خود نیز از بزرگان عرفان قرن هفتم شمرده می شود، چه جایگاهی دارد. بخش اول مقاله به طرح و ایراد مباحث نظری درباره رویکرد زباشناسی شناختی و الگوی مقوله بندی می پردازد. در بخش دوم ضمن طبقه بندی و عرضه آراء شمس، دریافت می شود که عارف متاخر نسبت به عارف متقدم، آراء موافقی بنابر آنچه در تذکره ها و مقامات ذکر شده است، نداشته و اعمال و اندیشه های وی را ضمن نقد، مورد پرسش و انکار نیز قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی شناختی ، مقوله بندی ، شمس تبریزی ، بایزید بسطامی