BMVC: مدلی ترکیبی جهت بهبود معماری نرم افزار

طراحی معماری به عنوان یک قسمت مهم از چرخه حیات نرمافزار، یک راه حل برای طراحی سطح بالا در مسایل پیچیده و سیستم های بزرگ است. اینکه طراحی معماری نرم افزار تا چه میزان موفقیت آمیز بوده است بستگی به میزان برآوردن خواسته های وظیفه ای و غیر وظیف های (ویژگی های کیفی) سیستم دارد. یکی از روش هایی که معمار در طراحی معماری نرم افزار مورد توجه قرار میدهد، استفاده از سبک های معماری نرم افزار است. سبک های معماری به لحاظ اینکه بارها مورد استفاده معماران قرار گرفته اند، اثر مشخص روی ویژگی های کیفی دارند. چنانچه این اثر به صورت کمی و قابل اندازهگیری برای هر سبک موجود باشد معمار را قادر خواهد ساخت تا در ارزیابی، طراحی و تصمیمات معماری دقت و سهولت بیشتری داشته باشد. در این مقاله سعی شده است که سبک لایه ای (مدل-نمایشگر-کنترل) و سبک تخته سیاه را تلفیق کرده و به کمک این تلفیق، مدل جدیدی بنام BMVC را معرفی می کنیم تا ویژگی های کیفی مهم در چرخه حیات نرم افزار را بهبود دهیم. برای ارایه مدلی جهت ارزیابی کمی ویژگی های کیفی، چهار سناریوی مختلف بر طبق استاندارد ACME ارایه شد. در ابتدا هر سناریو بر روی سبک لایهای و سبک تخته سیاه اعمال شده و پس از آن این دو مدل با یگدیگر تلفیق شده و مدل چندریختی BMVC ایجاد شد تا با استفاده از آن هزینه کمی ویژگی کیفی (برای مثال نگهداشتپذیری) را محاسبه کرد.

کلیدواژه ها:

معماری نرم افزار ، ویژگی های کیفی ، سبک های چندریختی ، سبک لایه ای ، تخته سیاه