بررسی تاثیر دمای آنیل محلول بر روی رفتار سایشی یک فولاد آستنیتی پیر شده

در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر دمای آنیل محلول بر روی مقدار و نحوه توزیع کاربیدها در ریزساختار و سپس تعیین چگونگی اثر این توزیع بر روی رفتار سایشی یک فولاد آستنیتی پیر شده، پرداخته شد. پس از آلیاژ سازی و ریخته گری، ابتدا سه نمونه به مدت 18 ساعت در دمای 600 درجه سانتیگراد پیر شدند و سپس هر یک جداگانه در دماهای 850، 950 و 1050 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت تحت عملیات آنیل قرار گرفتند. از سختی سنجی و متالوگرافی برای مطالعه ریزساختار استفاده شد. رفتار سایشی این فولاد توسط آزمون سایش به روش پین روی دیسک ارزیابی شد. سطح سایش، لایه های زیرین سطح ساییده شده و براده های حاصل از سایش، توسط میکروسکوپ الکترونی بررسی شدند. نتایج نشان دادند که با افزایش دمای آنیل، مقدار نرخ سایش کمتر می شود. به علاوه، عدد سختی پارامتر مناسبی برای پیش بینی مقاومت به سایش نیست. مکانیزم های سایشی خراشان و خستگی در هر سه نمونه دیده شدند، در حالی که مکانیزم سایشی چسبان فقط در دو نمونه و مکانیزم سایشی اکسیدی فقط در یک نمونه رخ دادند.

کلیدواژه ها:

فولاد آستنیتی ، دمای آنیل محلول ، ریزساختار ، رفتار سایشی