حیات وحش، ظرفیت سازی گردشگری با رویکرد معنوی

استفاده خردمندانه از طبیعت و منابع طبیعی به عوامل متعددی همچون شیوه های معیشتی ، فرهنگ و آداب و رسوم جوامع مختلف وابسته بوده که این عوامل واجد ارزشهای زیباشناختی، اجتماعی، اقتصادی،زیست محیطی و هنری است. همچنین طبیعت برای مردم فراورده هایی مثل غذا، ابزار، پوشاک و دارو تامین می کند لذا بسیاری از مردم منابع طبیعت را سود آور و زیبا می دانند و ترجیح می دهند در دنیایی که چنین منابعی داشته باشد زندگی کنند نه دنیای بدون آنها.میلیون ها انسان برای برآوردن تمنیات معنوی وتمایلات مادی خود به طریقی به منبعی تحت عنوان حیات وحش وابسته اند. طیف وسیعی از مردم چه آنهایی که در جوار حیات وحش زندگی کرده و برای بقاء خود متکی به آنها هستند و چه آنهایی که دور از آنها زندگی می کنند ولی برای بهره وری از فرآورده های حیات وحش به صورت سمبلیک حاضرند بهای لازم را بپردازند و همین طور افرادی که در فرآیند تجارت گونه ها و فرآورده های آن در اشکال متنوع خود از موزه ها تا مراکز تهیه اشیاء دکوراتیور و تزیینی مشغول به کارند بطور مستقیم و غیر مستقیم وابسته به حیات وحش هستند. لذا می توان گفت حیات وحش یکی از منابع مهم طبیعت است که علاوه بر تامین کالاهای اساسی برای انسان خدماتی نظیر آسایش، فرهنگ و تفرج به همراه دارد. درواقع برخی فعالیتها وجود دارند که حیات وحش در نقطه عطف و مرکز ثقل آنها قرار دارد. یکی از این فعالیتها گردشگری است که می تواند حیات وحش را بعنوان یک منبع تفریحی ( فیزیکی و معنوی) مطرح نماید. برخی از چشم اندازهای طبیعی همچون حیات وحش به دلیل پیچیدگی الگوها و فرآیندهایشان بیشتر قادر به ایجاد تجربه تعالی و شناخت معنویات برای انسان هستند. این شناخت می تواند راهی برای تحسین و تجربه عمیق تری از زیبایی فراهم آورده و در نهایت ارزش واقعی آنها را مشخص کند. داشتن باور احترام به حیات وحش یعنی کره زمین را واجدبهای فطری دانستن. اینکه چنین مخلوقاتی ذاتا ارزش معنوی دارند و مستحق توجه صراحتا اخلاقی هستند را می توان مبنای فرضیه ارزش بنیادین درباوراحترام تلقی کرد.در این مقاله به ارزشهای این نوع گردشگری با رویکرد معنوی و تاثیر آن بر ابعاد زندگی انسان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

حیات وحش ، گردشگری ، ظرفیت سازی ، معنوی