تحلیل چالش های اسکان جمعیت در حوزه نفوذ پارس جنوبی با رویکرد تعادل بخشی به نظام شهری(ناحیه جنوب استان بوشهر)

پروژه عظیم پارس جنوبی در دو دهه اخیر یکی از مهمترین اولویت های توسعه ای دولت ها در ایران بوده است. سهم بالای ذخایر گازی کشور در این محدوده و مشترک بودن با کشور همسایه قطر، موجب شده تا روند توسعه بهره برداری ها از آن با سرعت شتابانی پیگیری شود. نظر به اهمیت ملی پروژه از بعد اقتصادی، به نظر می رسد ارزیابی اثرات آن بر نظامات(به مفهوم عام) منطقه و مخصوصا ناحیه بلافصل مورد اغفال واقع شده است. در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی اثرات ورود مهاجرین نیروی کار به ناحیه جنوبی استان بوشهر و بازخوردهای فضایی آن در نظام سکونتگاه های شهری و ظرفیت-سنجی اهداف ترسیم شده مورد بررسی قرار گرفت. تشدید عدم تعادل های درون منطقه ای در کنار فقدان برنامه جامع اسکان مهاجرین(یک میلیون نفر) و پذیرش خارج از ظرفیت جمعیت مهاجر توسط سکونتگاه هی شهری تهدید اساسی را متوجه سکونتگاه-های شهری ناحیه می-نماید. در نتیجه ضرورت بازنگری سیاست های اجرایی به منظور تعادل بخشی به نظام اسکان حوزه بلافصل پارس جنوبی و دوری از چالش-های اجتماعی و زیست محیطی مطرح می گردد. در این زمینه توسعه مجتمع های مسکونی منفصل و مکانیابی ایجاد شهر جدید به عنوان راهکار اجرایی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه متعادل منطقه ای ، نظام شهری ، مهاجرت درونی ، پارس جنوبی