رابطه خودکارآمدی پژوهشی با انگیزه پیشرفت دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خود کارآمدی پژوهشی با انگیزه پیشرفت دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهید باهنر کرمان می باشد. روش پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهید باهنر کرمان که درسال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی - طبقه ای به جحم 351 نفر انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی بی اسچک و همکاران(1997) و پرسشنامه هرمنس(1976) استفاده گردید. داده های پژوهش با استفاده از روشهای آمارتوصیفی(میانگین، انحراف معیار، کجی ، کشیدگی) و استنباطی(آزمون پیرسون، ضریب رگرسیون) تحلیل شد. نتایج تحلیل داد ها نشان داد که بین خودکارآمدی پژوهشی با انگیزه پیشرفت رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد.نتایج رگرسیون نیز حاکی از آن است که متغیر خودکارآمدی پژوهشی به طور معناداری، انگیزه پیشرفت را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

خود کارآمدی پژوهشی ، انگیزه پیشرفت ، دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهید باهنر کرمان