تهیه پوشش های نانوکامپوزیتی اپوکسی - سیلیکا با خواص مکانیکی و فیزیکی تقویت شده و بررسی خواص آن

در این تحقیق برای ساخت یک گروه از نانوکامپوزیت های هیبرید آلی / معدنی از ترموست اپوکسی رزین و نانوذرات اصلاح شده سیلیکا بهره برده شده و اثرافزودن ذرات نانوسیلیکا به میزان 1 تا 5 درصد وزنی بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی پوشش مورد بررسی قرار گرفت. جهت استفاده از ذرات سیلیکا با اندازه متوسط 12 نانومتر در رزین اپوکسی برای ساخت نانوکامپوزیت، سطح ذرات به وسیله 3-glycidoxypropyltrimethoxysilicane(GPTMS) اصلاح شد. در جریان اصلاح سطح ذرات ، عامل اپوکسی جهت ایجاد پیوند قوی تر با زمینه و همچنین کمک به پراکندگی بیشتر ذرات سیلیکا و جلوگیری از تجمع آنها بر روی سطح ذرات می نشینند. وجود عامل اپوکسی روی سطح و میزان اصلاح سطح ذرات به وسیله آزمون Fourier transform infrared (FTIR) مورد سنجش قرار گرفت. همچنین میزان پراکندگی و اندازه متوسط ذرات در پوشش بوسیله آزمون Atomic force microscopy (AFM) بررسی شد نانوکامپوزیت حاصل از ذرات اصلاح سطح شده سیلیکا و رزین اپوکسی به صورت فیلم به ضخامت 30 میکرون روی سطح فولاد اعمال شده و بوسیله هاردنر آمینی cis-Cyclohexane-1,2-dicarboxylic anhydride (HHPA) مورد پخت قرار گرفت. بررسی ها بر روی پوشش های مذکور نشان دهنده این موضوع استکه با افزودن نانوذرات سیلیکا به رزین خواص مکانیکی پوشش شامل میکروسختی و مقاومت به ضربه و جامی شدن و همچنین پایداری حرارتی به میزان چشم گیری بهبود پیدا کرده اند.

کلیدواژه ها:

اپوکسی ، سیلیکا ، نانوکامپوزیت ، پوشش ، خواص مکانیکی ، خواص حرارتی