تعیین ضریب حساسیت و بررسی نااطمینانی پارامترهای هواشناسی در مدلهای برآورد Eto

برای محاسبه تبخیر- تعرق علاوه بر روش های مستقیم، روش های تجربی زیادی مانند روش استاندارد فایو پنمن- مونتیث ارایه شده است . تمامی مدل های برآورد ETo با ساختار ریاضی متفاوت نسبت به پارامترهای هواشناسی در اقلیمهای مختلف حساسیت و خطاهای استاندارد متفاوتی دارند. از این رو لازم است عدم قطعیت در ساختار ریاضی این مدلها تجزیه و تحلیل گردد. در این تحقیق علاوه بر آنالیز حساسیت هفت مدل برآورد ETo نسبت به پارامترهای هواشناسی در ایستگاه کرمان، میزان انحراف استاندارد ETo بر اساس پراش و هم پراشی پارامترها و مشتقات جزیی مرتبه اول و دوم ETo نسبت به این پارامترها بدست آمد. نتایج نشان داد که نااطمینانی دادهها در فصول سرد سال بیشتر از فصول گرم سال بوده و تمامی مدلهای منتخب به دو پارامتر Tmax و Tmin حساسیت بیشتری نسبت به سایر پارامترها داشتند. دامنه تغییرات پراش ETo در طی سال به ترتیب (0/78-5/49)، (2/43-8/5)، ( (1/75-8/61 ، (0/18-1/03)، (0/19-1/09)، (0/16-0/96) و (0/15 -0/56) میلیمتر در روز در مدل های فایو پنمن- مونتیث، بلینی کریدل اصلاح شده، پریستلی تیلور، هارگریوز سامانی، هارگریوز، ایرماک- Rs و ایرماک- Rn حاصل شد.

کلیدواژه ها:

آنالیز حساسیت ، انحراف استاندارد ، پراش و هم پراشی پارامترها ، تبخیر- تعرق مرجع ، عدم قطعیت