خرید و فروش فراورده های خونی از منظر فقه امامیه

این مطالعه به بررسی خرید و فروش فراورده های خونی از منظر فقه امامیه می پردازد روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است.یافته های این مطالعه نشان می دهد که بسیاری از فقها، خرید و فروش و هر نوع استفاده ای از خون را حرام می دانند. اینان، به کتاب و سنت تمسک جسته اند. این نظریه از آن جا ناشی شده که در گذشته دور، بویژه در میاناعراب، هیچ گونه استفاده ای از خون، به جز آشامیدن، رایج نبوده است. از این روی، نیازی ندیده اند که بر دامنه بحث، بیفزایند و به کندوکاو بپردازند و... به همین قدر که خون را در ردیف محرمات و نجاسات آورده اند، اکتفاکرده اند. در باره خون انسان، نه از حلیت سخنی دارند و نه از حرمت، زیرا، فایده و منفعت عقلایی و مفید و کارساز، برای خون انسان متصور نبوده است که فقها آن را به بحث بگذارند که آیا چنان استفاده ای از خون رواست، یا ناروا. از آن جا که امروز، منافع کثیری برای خون، بویژه خون انسان کشف شده، این بحث مطرح می شود که مفاد ادله حرمت استفاده چیست آیا مطلق بهره برداری و دادوستد حرام است، یا فقط آشامیدن آن وخرید و فروش در راستای منافع حرام آیا ادله ای که فقها اقامه کرده اند بر حرمت خون، خون انسان را که امروزه، در پزشکی و معالجه بیماران از آن بهره می برند، در برمی گیرد یا خیر منظور آنان فقط خون حیوان بوده و آن هم )اکل( و خرید و فروش در این راستا و دیگر راههای نامشروع. به هر حال، ما در این بحث، فرض را بر آن می گذاریم که فتوای فقها در حرمت خرید و فروش و هر نوع بهره وری از خون، طبق معیارهایی که آنان بر آنها تکیه کرده اند، خون انسان را نیز در بر می گیرد.

کلیدواژه ها:

فروش خون ، حکم معاملات حرام ، مساله مصلحت و مفسده