قیافه شناسی در اثبات نسب از دیدگاه فریقین

عنایت به تنوع مباحث علمی وگستره ی مباحث احکام قضایی، نیاز به راههای حل منازعات در دعاوی حقوقی و کیفری، بیشتر شده و باید سراغ ادله ای رفت که با گرفتن تاییدیه ی شرعی بتوانند روند دادرسی را سرعت بخشیده و اطمینان خاطر نسبتبه احکام قضایی را افزایش دهند. یکی از مهمترین احکام قضایی مبحث نسب شناسی می باشد که به مدد شرع، راههای مناسب و ( خوبی مانند قاعده ی فراش جهت اثبات آن وجود دارد. بسیاری از فقها در مبجث ادله ی مثبت نسب و بخصوص بحث اختلافی قیافه شناسی به بیان نظر شرع و تفسیر آن ازدیدگاه فقهای ادوار مختلف که می توانند راه حل های کارگشا برای بسیاری از دعاوی حقوقی دراین مورد باشند. در این تحقیق سعی بر آ ن است که به مبحث قیافه شناسی که برگرفته از دوران جاهلی می با شد پرداخته و تجویز و یا عدم تجویز آن را در جهت اثبات نسب از ( آرای فریقین شیعه و اهل سنت) مورد بررسی قرار گیرد ونگاهی به رویکرد قانونی و رابطه ی قیافه شنا سی با تجزیه و تحلیل خون صورت گیردباعنایت به پیشرفت علم وپیش فرض های آن در موارد تشخیص نسب، آیا با کمک ظاهر یک فرد و رفتارها و عادات وی میتوان نسب وی را تشخیص داد و به خاطر شباهت های ظاهری و رفتاری بین این شخص با شحص دیگری قایل به الحاق نسب وی به آن شخص شد اهمیت بحث در ثمره ی این می باشدکه در مباحث قانونی فقهی مثل نکاح، و ارث، نگاه و.... نمود پیدا می کند

کلیدواژه ها:

قیافه شناسی ، نسب ، قانون مدنی ، تجزیه و تحلیل خون ، آزمایش DNA