اثربخشی آموزش مهارت های ابراز وجود بر خودپنداره و خودکارآمدی اجتماعی دختران نوجوان

پژوهش حاضر ، با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارت های ابراز وجود بر خودپنداره وخودکارآمدی اجتماعی نوجوانان دختر، انجام گرفت.این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بوده است. جامعه آماری آن را همه دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستان کوثر شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی 95 - 94 تشکیل می دادند. روش: به شیوه تصادفی، 30 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل )تعداد هر گروه 15 نفر( قرار گرفتند.گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت مداخله آموزش مهارت های ابرازوجود قرار گرفت و در این مدت ، گروه کنترل از هیچ مداخله ای بهره مند نشد . ابزار پژوهش در این تحقیق، 3 پرسشنامه ابراز وجودگمبریل و ریچی ) 1975 (، خودپنداره بک ) SCT ( ) 1978 (و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان کنلی) 1989 ( ، بود . قبل و بعد از مداخله، هر دو گروه آزمایش و کنترل، توسط 3 پرسشنامه فوق، ارزیابی شدند. سپسداده های بدست آمده از این افراد، جهت آزمون فرضیه های پژوهش، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و روش های تحلیل کوواریانس و آزمون لوین انجام شد.نتایج: نتایج آماری، بیانگر معناداربودن دو فرضیه این پژوهش می باشد: 1 -آموزش مهارت های ابرازوجود بر خودپنداره نوجوانان دختر تاثیر دارد) 002 / 0p≤ .) 2 -آموزش مهارت های ابراز وجود بر خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان دختر تاثیر دارد) 005 / 0 p≤ . ) به عبارت روشن تر، آموزش مهارت های ابرازوجود در گروه آزمایش موجب ارتقاء خودپنداره و خودکارآمدی اجتماعی آنان گردیده است .

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های ابرازوجود ، خودپنداره ، خودکارآمدی اجتماعی