نقش خواست اگزیستانسیالیستی بر جرم انگاری

اگزیستانسیالیسم، مکتبی فلسفی است که به دو مبنای آزادی و مسیولیت اهمیت ویژه ای داده است. ژان پل سارتر، با استدلالات فلسفی، به این نتیجه نایل می آید که انسان، محکوم به آزادی است و از این رو، ژرف ترین شکل ممکن از آزادی را برای انسان متصور می شود. با نظر به رویکرد آزادانه -محور اگزیستانسیالیسم، و از آن جا که مفهوم آزادی از مقام شامخی در این مکتب برخوردار است، دخیل نمودن اندیشه ها و مولفه ها ی این نحله در عالم حقوق کیفری، تحلیلات و استنتاجات قابل اعتنایی را به دست می دهد. با بررسی خواست های اگزیستانسیالیسم در حوزه ی جرم انگاری، عیان می شود که توسل به حربه ی جرم انگاری، طبق اندیشه های اگزیستانسیالیسم زمانی جایز است که، آزادی های افراد در معرض خدشه و زوال قرار گرفته باشند. بر این اساس، دخالت حقوق کیفری زمانی توجیه پذیر می نماید که، آزادی های افراد مورد تعدی قرار گرفته باشد و رفتارهایی ارتکاب یافته باشد که سلب آزادی دیگران را در پی داشته باشد. در همین راستا، هرچه دامنه ی آزادی های فرد در قانون جزایی، موسع تر باشد، با خواست های اگزیستانسیالیستی قرابت و همخوانی بیش تری دارد و بالعکس، تحدید و مضیق کردن آزادی های افراد و جرم انگاری های افراطی و حداکثری، در تضاد با رویکرد کیفری اگزیستانسیالیسم قرار می گیرد . این روند، بازتابی دارد که نهایتا می توان جرم انگاری اگزیستانسیالیستی را همسو با جرم انگاری حداقلی دانست.

کلیدواژه ها:

اگزیستانسیالیسم ، آزادی ، مسیولیت ، حقوق کیفری ، جرم انگاری