مقایسه اثربخشی روان درمانی مثبت نگر در مقایسه با شناخت درمانی در کاهش علایم اختلال درد مزمن

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روان درمانی مثبت نگر در مقایسه با شناخت درمانی در کاهش علایم اختلال درد مزمن بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مددجویان تحت پوشش کمیته امداد شهرستان جوانرود است که دارای سابقه درد مزمن و پرونده فعال پزشکی در زمینه درد مزمن بودند. که از بین آنها تعداد 30 بیمار مبتلا به درد مزمن به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی در سه گروه گمارده شدند:گروه درمان مثبت نگر، گروه درمان شناختی و گروه کنترل. گروه درمان شناختی- رفتاری CBT به مدت 8 جلسه یک و نیم ساعته هفتگی و گروه درمان مثبت نگر نیز به مدت 8 جلسه یک و نیم ساعته تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکردند. آزمودنی ها در هر گروه قبل از مداخله و در پایان مداخله به وسیله پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه درد مزمن مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل کواریانس نشان داد در مرحله پس آزمون، گروه آزمایش بهبودی معناداری در تمام متغیرها نشان دادند. در مجموع نتایج نشان دادند که از بین دو روش درمانی، درمان شناختی تاثیر بیشتری بر کاهش علایم اختلال درد مزمن دارد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، شناخت درمانی ، اختلال درد مزمن