نقش توریسم درمانی در توسعه پایدار مطالعه موردی شهر همدان

توریسم درمانی دربسیاری از کشورھا نقش مھمی در ارز آوری دارد و ھر ساله 40 تا 50 میلیارد دلار درآمد ارزی از طریق توریسم درمانی عاید کشورھای اروپایی و آمریکا می شود درحالی که در ایران ھنوز این صنعت جایگاه خود را باز نیافته و گام ھای نخستین را طی می کند. در سال 1382 برای اولین بار توریسم درمانی در ایران از سوی وزارت بھداشت مورد توجه قرار گرفت؛ البته وزارت بھداشت بیشتر با ھدف اشتغال زایی برای دانش آموختگان پزشکی به این مبحث پرداخت ونه رونق گردشگری، و از سال 1383 درست پس از ادغام میراث فرھنگی و سازمان ایران گردی و جھان گردی توریسم درمانی به صورت جدی و مستقل در ایران مورد توجه قرار گرفت و دولت ایران موظف شد بر اساس برنامه ریزی ھای خود تا پایان برنامه چھارم توسعه 30 درصد از نیازھای درمانی و بھداشتی کشور را از طریق صدور کالا، خدمات پزشکی و توریسم درمانی فراھم نماید. این پژوھش به روش توصیفی ضمن مطالع بررسی وضعیت توریسم درمانی در ایران به مطالعه موردی شھر ھمدان پرداخته و به معرفی ظرفیت ھا و توان ھای بالقوه این شھر در زمینه توریسم درمانی به عنوان فرآیندی در جھت دستیابی به توسعه پایدار با بھره گیری از گردشگری نوین و توسعه گردشگری سلامت می پردازد و نشان می دھد که در صورت توجه درست به ویژگی ھای منطقه و در نظر گرفتن اھداف آمایش سرزمین موفقیت ھای چشمگیری در افزایش اشتغال و رسیدن به توسعه پایدار فراھم خواھد شد.

کلیدواژه ها:

توریسم درمانی ، توسعه پایدار ، گردشگری سلامت ، ارز آوری