ارزیابی اثر جریان( افقی، قائم ) و تغییرات اسیدیته آب در بازشدگی درزههای سنگهای آهکی (مطالعه موردی)

پدیده انحلالپذیری به طور جدی موجب ایجاد خطرات زیست محیطی و زمینشناسی مهندسی در انواع سازههای متمرکز، گسترده و خطی میگردد. حضور گسلها، درزها و شکافها در تودههای سنگی از عوامل اصلی در تسریع پدیده انحلال هستند. در این پژوهش آزمون آبگذری با دستگاه سیرکولاسیون بهسازی شده(تمام اتوماتیک) انجام گرفت و نمونه- های سه تیپ مختلف از سنگ آهکهای استان همدان با درزههای با بازشدگی 0/5 میلی متر و 1 میلی متر در حالت قائم و افقی در دستگاه سیرکولاسیون انحلال نصب گردید و به ترتیب در سه مرحله و در pH های 6/7 - 8/2-7/2 میزان تغییرات آبگذری آنها مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصله مشخص گردید که در درزههای با عرض، دبی و سرعت جریان یکسان، میزان بازشدگی درزهها و افزایش آبگذری با گذر زمان در درزههای با جریان قائم بیشتر است. همچنین مشاهده گردید که تغییرات اسیدیته در میزان بازشدگی و پرشدگی درزهها در سنگهای با لیتولوژی و بافت متفاوت اثر غیر همسان دارد.

کلیدواژه ها:

انحلال پذیری ، آهکهای استان همدان ، دستگاه سیرکولاسیون انحلال بهسازی شده