سبک های والدگری و تاب آوری: نقش واسطه ای خودتنظیمی شناختی هیجان

پژوهش حاضر در راستای شناخت عوامل موثر بر تاب آوری در زنان بی سرپرست، به بررسی نقش واسطه گری سازه خود تنظیمی شناختی هیجان در ارتباط بین سازه های سبک های والدگری و تاب آوری پرداخته است. نمونه مورد بررسی 210 نفر از زنان بی سرپرست تحت حمایت سازمان بهزیستی بود. در جمع اوری داده های پژوهش از مقیاس های تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری و سبک های والدگری استفاده شد. جهت تعیین تطابق مدل مفروض با داده های مشاهده شده و برای بررسی فرضیه پژوهش از رگرسیون چند گانه به صورت متوالی همزمان، مطابق با مراحل بارون و کنی استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها حاکی از آن بود که: 1 سبک والدگری پذیرش درگیری، پیش بینی کننده مثبت تاب آوری می باشد اثر مستقیم مدل 2 سبک های پذیرش درگیری والدین پیش بینی کننده مثبت راهبردهای مثبت خود تنظیمی هیجانات و پیش بینی کننده منفی راهبردهای منفی خود تنظیمی شناختی هیجانات میباشند 3 نقش واسطه ای خود تنظیمی شناختی هیجان در رابطه بین بعد پذیرش درگیری والدین با تاب آوری تایید شد. این یافته ها موید آن است که استفاده از سبک های مثبت والدگری با افزایش استفاده از راهبردهای مثبت خود تنظیمی هیجان و کاهش احتمال استفاده از راهبردهای منفی در شرایط دشوار زندگی منجر به افزایش تاب آوری می شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سبک های والدگری ، تنظیم شناختی هیجان ، اثر واسطه ای