بررسی تاثیر سیال حفاری پلیمر- سیلیکاتی بر روی پایدارسازی سازندهای شیلی ومقایسه آن با سایر سیالات پایدار کننده شیل

عدم پایداری سازند های حاوی شیل موجب بسیاری از پیچیده ترین مشکلات در صنعت حفاری چاه های نفت و گاز می باشد. از شرایط گیر کردن رشته حفاری که می تواند بدلیل مکانیسم های ضخیم شدن پاره ای دیواره چاه به وقوع بپیوندد تا در نهایت تحت شرایط خاص به از دست دادن کامل چاه منتج گردد. از جمله مشکلات عملیاتی سازند های حاوی شیل می توان به حجم وسیع کنده های حفاری ، تمیزسازی چاه ، کاهش سرعت در فضای حلقوی بدلیل عریض شدن دیواره چاه و گیر کردن رشته حفاری اشاره نمود. سیالات پایه روغنی می توانند باعث جلوگیری از مشکلات مذکور در سازند های شیلی شوند. ولی محدودیت هایی مانند مشکلات زیست محیطی ، عدم دسترسی به مواد ، هزینه ، ایمنی ، مسایل مربوط به سلامت و بهداشت مانع از استفاده سیالات پایه روغنی در مناطق عملیاتی بخصوص در مکان های صعب العبور می شوند. استفاده از سیالات پایه آبی بهبود یافته با نمک های پتاسیم و پلیمر و دیگر افزودنی ها می توانند در جلوگیری و بهبود مشکلات ناشی از سازند های شیلی مفید و موثر باشند. در این مطالعه ابتدا سیال پلیمر- سیلیکاتی با خواص ریولوژی بهینه از نظر پایدارسازی شیل با استفاده از دستگاه تورم سنج خطی مورد برسی قرار گرفته و نتایج آن با سایر سیالات کنترل کننده شیل مقایسه می شود

کلیدواژه ها:

شیل ، سیال پلیمر- سیلیکاتی ، سیالات کنترل کننده شیل ، تورم سنج خطی