مروری بر اثرات زیست محیطی، مدیریت و روش های تصفیه دوم روغن مستعمل

سالانه مقادیر زیادی روغن مستعمل و پسماندهای حاصل از تصفیه دوم آن در ایران و جهان تولید می-شوند. در حال حاضر میزان تولید روغن مستعمل در کشور حدود 300 تا 350 هزار تن در سال برآورد می-گردد که روش غالب در بازیابی آن استفاده از روش اسید/ خاک رس رنگبر می باشد. این روش که قدیمی-ترین و ابتدایی ترین روش تصفیه روغن در جهان است علیرغم تولید لجن اسیدی، خاک رنگبر روغنی وراندمان پایین، به دلایل اقتصادی بودن و عدم وجود امکانات و تکنولوژی های نوین در تصفیه دوم روغنمستعمل، همچنان در کشور ما به عنوان روش غالب بازیافت مورد استفاده قرار میگیرد. مطالعات نشانداده است که برخی از مهمترین آلاینده های لجن حاصل از این فرآیند بازیابی هیدروکربن های آروماتیک،هیدروکربن های کلرینه و فلزات سنگین می باشد که به ترتیب دارابی دامنه غلظتی بین (900000-360)،(2600-3) و (14-4) می باشند. بنابراین به دلیل وجود طیف گسترده ای از آلاینده های خطرناک در روغن- های مستعمل و پسماندهای حاصل از تصفیه مجدد آن و همچنین میزان بالای تولید آنها، شناسایی،مدیریت اصولی و ارایه روشهای مناسب برای تصفیه دوم روغن مستعمل و در نتیجه کاهش تولیدپسماندهای خطرناک حاصل از آن، از جمله چالش های اساسی پیش روی جوامع صنعتی به شمار می آید.در این بررسی به معرفی و تاریخچه تصفیه دوم روغن مستعمل در ایران، ترکیب شیمیایی، آلاینده هایموجود در روغن مستعمل و جایگاه پسماندهای حاصل از آن به عنوان پسماند خطرناک، اثرات و مشکلاتزیست محیطی و نحوه مدیریت روغن مستعمل، معرفی و مقایسه انواع روشهای تصفیه دوم روغن مستعملپرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

روغن مستعمل ، پسماند خطرناک ، اثرات زیستمحیطی ، مدیریت ، روشهای تصفیه دوم