رابطه بین ادراک زمان با ترس و امید به زندگی در مادران باردار و همسرانشان

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین ادراک زمان با ترس و امید به زندگی در مادران باردار و همسرانشان بود. جامعه ی آماری شامل کلیه زنان باردار به همراه همسرانشان مراجعه کننده به مطب متخصصین زنان و زایمان شهر کرج در سال 95-1394 بود، که تعداد 120 نفر نفر 60 زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند ابزارهای اندازه گیری تحقیق شامل مقیاس ترس PFAI کانروی و همکاران 2002 و مقیاس امید به زندگی اشنایدر 1998 بود داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون دو متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد بین ادارک زمان و ترس همبستگی مثبت و معنی داری با اطمینان 99 درصد اما بین ادراک زمان و امید به زندگی در مادران باردار و همسرانشان همبستگی معنی داری مشاهده نگردید. بررسی نتایج تجزیه رگرسیون نشان داد در کل متغیر ادارک زمان به تنهایی 40/1 درصد از واریانس ترس را پیش بینی می کند، و ورود متغیر ادراک زمان به معادله منجر به پیش بینی امید در مادران باردار و همرسانشان نشد P<0/05 , F=118.1=0/279 بدین ترتیب می توان گفت که ادراک زمان به صورت معنادار ترس را افزایش ولی بر روی امید تاثیرگذار نمی باشد.

کلیدواژه های رابطه بین ادراک زمان با ترس و امید به زندگی در مادران باردار و همسرانشان:

ادراک زمان ، ترس ، امید به زندگی ، مادران باردار