بررسی ارتباط بین طلاق عاطفی و خودکارآمدی در پرستاران شهر رشت 1394

یکی از انواع طلاق طلاق عاطفی است که در خانواده های آسیاییی به خصوص اسیای جنوب شرقی شایع است در این حالت زوجین بنا به ضرورت و اجبار زیر یک سقف با همدیگر زندگی می کنند ولی روابط عاطفی سازنده و مناسبی ندارند، با توجه به اثرات مثبت خودکارآمدی روی خانواده و رضایتمندی زناشویی هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین طلاق عاطفی و خودکارآمدی در پرستاران شهر رشت است این مطالعه یک مطالعه مقطعی همبستگی است 382 نفر از پرستاران واجد شرایط مراکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش سهمیه ای و تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر بود. جهت جمع آوری از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار spss19 استفاده گردید. نتایج نشان داد میانگین سنی شرکت کنندگان 39±7 بود که از بین افراد شرکت کننده تعداد 346 نفر 93.5 درصد زن و 25 نفر مرد 6.5 درصد بودند همچنین میزان طلاق عاطفی پایین و خودکارآمدی بالا می باشد و بین طلاق عاطفی و خودکارآمدی همبستگی معکوس معنادار 0/157- وجود دارد. P=0/002 خودکارآمدی در تمام زمینه ها موثر است ارتقاء خودکارآمدی موجب بالا بردن رضایت زناشویی و کاهش طلاق عاطفی می شود بنابراین با توجه به شغل حساس پرستاران توصیه می شود در برنامه ریزی ارتقاء شغلی جهت ارتقاء کارایی پرستاران آموزش مهارت های زندگی و افزایش خودکارآمدی گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، خودکارآمدی ، ایران ، پرستاران