ضرورت ایجاد پیاده راه در کلانشهرها (نمونه موردی کلانشهر تبریز)

امروزه اغلب فضاهای عمومی شهری و خیابان ها بدلیل افزایش بی رویه ی وسایل نقلیه و وابستگی الگوهای زندگی شهری به آن ها بشدت تحت سلطه ی ماشین در آمده است. شکل گیری و توسعه ی اغلب فضاهای شهری,خیابان ها و حتی کوچه ها در شهرهای جدید ایران بر مبنای مقیاس سواره و وسایل مربوط به ترافیک است.شهر تبریز را می توان از شهرهای پیشگام در احداث پیاده راه به منظور تفکیک حرکت پیاده از سواره نام برد. محورتربیت تبریز در قلب شهر و درون بافت تاریخی قرار دارد. تا قبل از پیاده سازی، نماهای قدیمی و معماری خاصی که بدنه های این خیابان را تشکیل میدهند رو به فرسودگی داشت و بار ترافیکی سنگینی نیز در این منطقه پر ازدحام به چشم می خورد . بنابراین برای حل مشکل ترافیک و احیاء معماری سنتی این خیابان حذف این محور از شبکه ترافیکی از آلترناتیوهای قوی در برخورد با مساله مطرح بوده است.با هدف بررسی ضرورت ایجاد پیاده راه در کلان شهرها وبررسی وشناسایی عوامل ایجاد کننده فضای بکر شهری طی جدول سوات به بررسی عواملی چون فضای شهری وتاثیر آن بر کیفیت محیط پرداختیم. نتایج پژوهش نشان دهنده عدم کیفیات فضایی پیاده راه در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی و دستیبابی به جامعه مدنی و شهری انسانی در بافت مرکزی شهر تبریز است. در این جهت به ارتقاء کیفیات فضایی در عوامل سرزندگی و پویایی، مطلوبیت و مطبوعیت، ایمنی، امنیت و محافظت، آسایش و راحتی، امکانات رفاهی و مبلمان مناسب، نظافت و پاکیزگی، هویت و خاطره انگیزی مکان، خوانایی و تصویرپذیری، انعطاف پذیری، دسترسی و نفوذپذیری، تنوع فضایی، کارکردی، بصری و کاربران، پرداخته است که با ارتقاء این عوامل امید است به بافت شهری انسانگرا در محدوده مرکزی کلانشهر تبریز دست یابیم.