بررسی روابط بین جغرافیای گیاهی و اکتشاف با محوریت حفظ، حراست واحیای منابع طبیعی

جغرافیای سبز یا پوشش گیاهی سرمایه ایی غیرقابل قیم تگذاری، پدیده ای که طی زمان زمین شناسی از ابتدا تا تشکیل سازندها و تشکیل کوه ها و تغییر اقلیم و بوجود آمدن جنگل های انبوه را در برمی گیرد. بسیاری از متخصصان، پوشش گیاهی را یک مزاحم برای انجام برداشت های صحرایی به حساب می آورند، این در حالی است که پوشش گیاهی دوسوم سطح خشکی های زمین را می پوشاند بنابراین احتمال می رود بیشتر ذخایر معدنی دنیا، در زیر این پوشش گیاهی پنهان باشد. در روش ژیوبوتانی استفاده از پوشش گیاهی در بررسی چگونگی توزیع کانی های منطقه صورت می پذیرد که بسیار پیچیده تر از سایر روش های اکتشافی است، زیرا مطالعه پاسخ گیاهان به محیط را شامل می شود. در اکتشافات ژیوبوتانی پوشش گیاهی به روش های متفاوتی تفسیر می شود که این روش ها عبارت اند از بررسی پراکنش و تغییرات مورفولوژیکی گیاهی و بررسی طبیعت و توزیع گیاهان معرف.برای بررسی های ژیوبوتانی در ایران بخصوص در جنگل های مازندران ابتدا باید گیاهان معرف را در نقاط مختلف بررسی کنیم و به ارتباط آن با توده های معدنی پی ببریم. فناوری های پالایش آلودگی با محوریت گیاه بانام گیاه پالایی، آلاینده ها را از خاک و آب زیرزمینی آلوده به صورت درجا پالایش می کنند. درمجموع، با شناسایی گونه های گیاهی بومی و دارای خصوصیات فرا انباشتگر و مقاوم به منابع آلاینده و نیز تنوع جامعه زیستی بومی خاک کشور، می توان از این پتانسیل ارزشمند در برنامه ریزی حفظ، حراست و احیامنابع طبیعی کشور استفاده نمود. در این راستا پتانسیل گیاهی بالایی در مناطق مختلف کشور ازجمله گیاهان بومی در استان مازندران وجود دارد که توسعه پژوهش ها در این زمینه را لازم می دارد.

کلیدواژه ها:

اکتشاف ، ژیوبوتانی ، گیاهان معرف ، گیاه پالایی