الگوی حاشیه نشینی، خطری برای توسعه و سلامت پایدار شهری

افزایش سریع شهرنشینی بلدون همراهی رشد و توسعه شاخص های اقتصادی و اجتماعی به عنوان لازمه شهرنشینی پایدار، شهرها را با مشکلات و معضلات بسیاری مواجه کرده است . یکی از این مشکلات حاشیه نشینی است . حاشیه نشینی از نظر بهداشت محیط، بهداشت روان، سلامت اجتماعی، پایداری شهری و ... دارای پیامدهای مخربی بر توسعه پایدار شهری است. حاشیه ها با ویژگی هایی همچون کیفیت پایین زندگی، وضعیت نامساعد۔ مسکن، تراکم بالای - جمعیت، خدمات نازل شهری و... حاشیه نشینان با خصوصیاتی چون سطح پایین سواد، بیکاری، مشاغلی نامطمین و ... محیط مساعدی برای حاشیه های شهرهای اهواز و خرمشهر به منظور بررسی معضلی حاشیه نشینی به عنوان تهدیدی جدی برای توسعه و سلامت پایدار شهری است. حجم نمونه شامل 523 نفر از حاشیه نشینان شهر اهواز و 37 نفر از حاشیه نشینان خرمشهر است . یافته های تحقیق نشان می دهد که حدود 93 درصد از پاسخگویان یا اصلا از وضعیت بهداشتی محله خود راضی نبوده اند و یا رضایت اندکی داشته اند، خانوارهای مناطق حاشیه نشین از نظر کمیت مسکن بطور متوسط دارای دو اتاق بوده اند . حدود 43 درصد از آنها وضعیت مالی و اقتصادی خود را از لحاظ شیوع فقر در محله بد و ضعیف ارزیابی نموده اند.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، سلامت شهری ، توسعه پایدار شهری