طراحی مجموعه نگهداری کودکان بی سرپرست با رویکرد روانشناسی کودک

زمانی که نام کودک در مسیله طراحی نمود پیدا می کند ، ناخودآگاه توجه به عوامل زیبایی شناسی رنگ ، فرم و فضا به عنوان عامل موثر در تشکیل شخصیت آن ها و رابطه آن با معماری به میان می آید. اما متاسفانه فضاهایی که برای رشد و نگهداری کودکان خلل می شوند، به ابعاد مختلف وجودی کودک توجه ندارند و با ادراک، فعالیت ها و نیازهای مخاطبان آن هماهنگ نیستند . بنابراین کودکان در طراحی معماری فضا مورد التفات قرار نداشتند.مسیله در اینجا کودکان بی سرپرست هستند، کودکانی که ناخواسته از مهرمادر و دست نوازش گر پدر محروم مانده اند و بدون تکیه بر والدینشان رشد می یابند و بدلیل شرایط خاص زندگیشان، بیشتر از دیگر کودکان در معرض خطرات ورود به جامعه و... قرار گرفته اند که اگر به آن ها توجه نشود هم برای خودشان و هم برای آینده جامعه خطرناک خواهد بود و ای مسیله ضرورت پرداخت به این موضوع را چندی برابر می کند. طراحی به گونه ایست که در آن بعد روانشناسی و زیبایی شناسی معماری به طور همزمان بتوانند هممسایل و مشکلات فیزیکی و هم مسایل روحی و عاطفی آنها را برطرف نمایند. بدی منظور ایجاد مراکزی برای نگهداری ای کودکان و نوجوانان، به گونه ای که استاندارد های لازم در آن ها رعایت شده باشد به شدت احساس می شود. برای طراحی چنی مکان هایی لازم است به گونه ای عمل شود که صرف نظر از روابط اجتماعی محیط، عوامل کالبدی آن نیز در رشد شخصیتی کودکان موثر باشد. هدف، ارایه راه کار هایی جهت طراحی مرکزی برای نگهداری کودکان بی سرپرست است تا پاسخگوی نیاز ها و خواسته های آن ها باشد.

کلیدواژه ها:

کودکان بی سرپرست ، روانشناسی ، زیبایی شناسی ، کالبدی ، تعاملات اجتماعی