پایداری اقلیمی همگون با منطقه دریک مجتمع کوهستانی کوهنوردی پایدار درکوهپایه های شمال تهران منطقه دارآباد

مناظر طبیعی از دیرباز تجلیگاه فرهنگ ، تمدن منطقه و شکلگیری هویت و خواستگاه عالیترین تمایلات بشری بوده اند .امروزه نیز حضور در مناطق کوهستانی چه در جهت کوهنوردی و چه استفاده از محیط و هوای سالم ، به دلیل رشد زندگی های شهر نشینی و صنعتی شدن هم چنین افزایش آلودگی روبه فزونی است ، لذا نگرانی هایی در زمینه حضور بدون آشنایی کامل با طبیعت وجود دارد. در این پژوهش نیز سعی شده است تا با ایجاد بستری مناسب در جهت اوقات فراغت سالم و دور از آلودگی زمینه استفاده از پتانسیلهای مکانی و فرهنگسازی استفاده از محیط زیست را با فضایی ارگانیک و هم خوان با طبیعت حال چه از نظر طراحی و چه از نظر کاربرد رهیافتهای علمی در مسیر پایداری فراهم آوریم ، از این رو برای یک مجتمع کوهستانی ،کوهنوردی پایدار سعی شد تا بررسی شود که طراحی مجتمع کوهستانی ، کوهنوردی پایدار از منظر معماری پایدار باید دارای چه ویژگی هایی باشد و این ویژگی ها در طرح معماری چگونه پیاده میشود تا فضایی مناسب فراهم شود که درخوریک فکر و طراحی پایدار است. تا اینکه بتوان با ایجاد یک تعادل میان توان اکولوژیک و استفاده از محیط ، تمامی ملاحظات زیست محیطی عملکردی زیبایی شناختی در چهار چوب مقررات پایداری محیطی بوجود آید. هدف از این پژوهش حفظ و احیای ارزشهای زیست محیطی در کوهپایه های شمال تهران ، هم چنین ایجاد و گسترش امکانات گذران اوقات فراغت با توسعه پویایی اقتصادی و تربیت نیروی انسانی در جهت ورزش کوهنوردی با فراهم کردن زمینه های پایداری معماری میباشد. روش پژوهش در این مطالعات با رویکردی توصیفی _ تحلیلی است که از طریق جمع آوری اطلاعات به تفسیر و تحلیل آنها پرداخته شده و با ارایه جدول ، بررسی مقایسهای انجام شد و در نهایت نتایج مطلوبی هم چون ، رسیدن به الگویی پایدار در طراحی مجموعه هم از نظر ارگانیک بودن طرح و هم ارایه راهکارهای جدید و کارآمد هم چنین استفاده از پتانسیلهای منطقه جهت سرمایش و گرمایش و استفاده از مصالح بومی و تجدیدپذیر می باشد .

کلیدواژه ها:

پایداری ، کوهستان ، کوهنوردی ، اوقات فراغت