مقایسه توان ترسیب کربن در گیاهان بومی و غیربومی منطقه عسلویه

از زمان انقلاب صنعتی جوامع بشری همواره با پیشرفت ها و تغییرات زیادی که همراه با آسایش بیشتر برای انسان بود مواجه بوده است. گرمایش جهانی و آلودگی محیط زیست از مهمترین اثرات زیانبار صنعتی شدن جوامع بوده است. آلودگی های کربنی به عنوان یکی از مهمترین آلاینده های ناشی از صنعت، نقش مهمی در تخریب لایه ازن داشته است. ترسیب کربن خاک یکی از راه های کم هزینه و دراز مدت مقابله با آلودگی های کربنی است. منطقه صنعتی پارس جنوبی در عسلویه به عنوان بزرگترین قطب صنعت کشور اکنون به عنوان یکی از آلوده ترین نقاط ایران نیز شناخته می شود. مطالعه حاضر به مقایسه توان ترسیب کربن در گونه های درختی بومی و غیر بومی منطقه عسلویه پرداخته است. به همین منظور سه گونه درختی نخل با نام علمی Phoenix dactylifera، کنار با نام علمی Ziziphus spina و کهور ایرانی با نام علمی Prosopis cineraria، به عنوان گونه های بومی و اوکالیپتوس با نام علمی Eucalyptus camadulensis Dehnh،شیشه شور با نام علمی Callistemon citrinus و کنو کارپوس (بیدکویتی) با نام علمی Conocarpus erectus مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پوشش های نخل، کنار، اوکالیپتوس، شیشه شور، کهور و کنوکارپوس به ترتیب بیشترین میزان ترسیب کربن را داشته اند. باتوجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که پوشش های درختی بومی باتوجه به سازگاری بیشتری که با اقلیم منطقه پیدا کرده اند میتوانند نقش مهمی در ترسیب کربن آلی خاک داشته و از میزان آلودگی های کربنی در دراز مدت به نحو موثری بکاهند.

کلیدواژه ها:

عسلویه ، پارس جنوبی ، گیاهان بومی ، آلودگی های کربنی