ارزیابی تحولات هیدروژیوشیمیایی در دشت نورآباد، استان فارس

منطقه مورد مطالعه، دشت نورآباد که زیر حوضهای از حوضه ی زهره - حله میباشد، در جنوب ایران، در غرب استان فارس و در شهرستان نورآباد واقع شده است. جهت بررسی خصوصیات کیفی آب زیرزمینی این دشت از 30 نمونه چاه مربوط به سال 1393-1394 استفاده شد. نمونهها طوری انتخاب شدهاند که داده چاههای آب زیرزمینی مربوط به سال آبی 1393-1394 بیانگر خصوصیات کلی آبخوان باشند. جهت مشخص کردن تاثیر زمینشناسی و فرایندهای هیدروژیولوژیکی حاکم بر منطقه از نرم افزار GIS جهت ترسیم نقشههای هم ارزش و از نرم افزار SPSS جهت تحلیل-های آماری استفاده گردید. نقشه هم ارزش EC دشت با روش کریجینگ ترسیم گردید. بسته شدن خطوط هم ارزش نشان دهندهی افزایش شوری در جنوب و جنوب شرق دشت میباشد. افزایش تعداد چاههای بهره برداری در سالهای اخیر منجر به افت قابل توجه سطح آب زیرزمینی در این منطقه شده است. به سبب افزایش افت سطح آب زیرزمینی کیفیت آب زیرزمینی منطقه نیز کاهش یافته است. تیپ غالب آب زیرزمینی نیز بیکربناته کلسیک و و منیزیک و در برخی مناطق به دلیل سازند گچساران سولفاته کلسیک و در چاه مشاهده ای شور و تل خندق کلروره سدیک میباشد. در سمت شرق، شمال و غرب دشت به دلیل وجود سازندهای آهکی مانند آسماری در منطقه مقدار EC کم و کمتر از 2000 میکروزیمنس بر سانتیمتر میباشد در حالیکه در قسمتهای جنوب و جنوب شرق دشت به دلیل وجود سازندهای تبخیری از قبیل گچساران مقدار EC در حدود 9000 میکروزیمنس بر سانتیمتر میرسد. دیاگرامهای ترکیبی نیز به منظور تایید نقش سازندهای تبخیری موجود در منطقه در افزایش EC ترسیم گردید. به طوریکه به نظر می رسد، منشاء اصلی شوری انحلال کانیهای تبخیری مانند هالیت و ژیپس باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل آماری ، GIS ، SPSS ، دشت نورآباد ، هیدروشیمی