تاثیر تغییر الگوی زندگی بر خانه های مسکونی در شهر اهواز

خانه مکانی است که انسان در آن رشد و پرورش مییابد و شخصیت و باورهایش در آنجا شکل میگیرد، زندگی خانوادگی در خانه بوجود می آید، روابط وارتباطات و بسیاری از نیازهای انسان در محیط خانه تامین میشود. به همین علت انسان در طول تاریخ سعی در تغییر و تکمیل خانه، در جهت تطابق آن با شیوه زندگی، باورهای خود و تامین نیازهایش داشته است. طراحی و ساخت خانه های امروز بر خلاف گذشته اغلب بدون توجه به فرهنگ و هویت و شیوه زندگی مردم منطقه صورت میگیرد. نگارنده در این پژوهش سعی به بررسی و شناخت شیوه زندگی و معنای مسکن و مقایسه آنها در گذشته و امروز و در نهایت رسیدن به مفهومی مناسب برای مسکن در جهت ساخت خانه های امروز دارد.روش تحقیق در این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی میباشد. ضمن گردآوری اطلاعات لازم در خصوص ویژگیهای معماری سنتی، با حضور در بافت سنتی شهر اهواز ویژگیهای معماری سنتی و شیوه زندگی در خانه ها مورد مطالعه و ارزیابی و تحلیل محتوایی قرارگرفته شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد در گذشته طراحی و ساخت خانه ها از سه جنبه مورد توجه قرار داشت: مسکن، سکونت، انسان، اما امروزه بدون توجه به مفهوم خانه و سکونت پذیری انسان و در بهترین شرایط در جهت آسایش فیزیکی ساکنان ساخته میشوند. به علت تغییر در شیوه زندگی انسانها شکل و کالبد خانه ها نیزتغییر کرده، اما این تغییر بدون توجه به سکونت بهتر ساکنان و مفهوم خانه صورت گرفته است. برای بهبود خانههای امروز طراحی آنها باید با توجه به شیوه زندگی ساکنان و سه جنبه مسکن، سکونت و انسان صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، بازآفرینی ، معماری سنتی ، شهر اهواز