جذب زیستی اورانیوم از محلول های آبی توسط جلبک های جدا شده از چشمه های آبگرم در مناطقی با پرتوزاییطبیعی زیاد در ایران

آلودگی ناشی از تکنولوژی هسته ای به عنوان یکی از معضلات زیست محیطی جوامع بشری بشمار رفته و پاکسازی اکوسیستم های طبیعی از این آلاینده ها اهمیت زیادی دارند. بیورمیدیشن یکی از تکنولوژی های کارآمد در حذف آلاینده های محیطی از جمله آلودگی های رادیواکتیو است. با توجه به حساسیت بسیاری از ارگانیسم ها به ترکیبات رادیواکتیو انتخاب میکروارگانیسم های مقاوم به این ترکیبات به منظور پاکسازی آلاینده های رادیواکتیو از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه جذب زیستی اورانیوم توسط 26 تاکسون جداسازی شده از مناطقی با پرتوزایی طبیعی بالا بررسی شد. سه ایزوله جلبکی Chroococcus membranius و Nostoc punctiforme ،Chlorella vulgaris بیشترین میزان جذب اورانیوم را نشان دادند. این سه جلبک بمنظور تعیین شرایط بهینه جذب و تاثیر فاکتورهای pH اولیه محلول، غلظت اولیه U(238) و mg L-1 500 مدت زمان تماس 120 دقیقه و میزان بیومس اولیه جلبکی mg ml-1 و 1/6 می تواند ماکزیمم جذب را فراهم نماید. بیومس مرده Nostoc punctiforme جداشده از چشمه آب سیاه در رامسر پس از بهینه سازی فرایند واکنش توانست تا 90 % اورانیوم موجود در محلول را جذب نماید. نتایج نشان داد فرایند جذب زیستی اورانیوم از مدل ایزوترم فروندلیچ و کینتیک Pseudo second –order تبعیت میکند. آنالیز SEM و FTIR بمنظور تعیین گروه های عاملی درگیر در جذب سلولی اورانیوم انجام شد.

کلیدواژه ها:

بیورمیدیشن ، جلبک ، جذب زیستی ، مناطقی با پرتوزایی طبیعی بالا ، اورانیوم