غلبه بر مقاومت دارویی به تراستوزوماب در سلول های HER2 مثبت سرطان سینه از طریق القای تمایز با مایکوفنولیک اسید

تراستوزوماب خط مقدم دارویی در درمان بیماران متاستازی سرطان سینه HER2 مثبت به شمار می آید. با این حال، به دلیل مقاومت دارویی، در اغلب موارد درمان نا کارآمد می باشد. شواهد بیشماری گواه بر افزایش فعالیت ضد توموری تراستوزوماب در ترکیب با عوامل القا گر تمایز می باشد. مایکوفنولیک اسید MPA یک داروی سرکوب گر سیستم ایمنی با قدرت ضد توموری است. گزارش های متعددی وجود دارند که بر فعالیت ضد توموری MPA از طریق القای تمایز در برخی از سلول های سرطانی اشاره دارند. در این مطالعه، به بررسی اثرMPA در بهبود پاسخ دهی سلول های مقاوم به تراستوزوماب SKBR3-TR پرداخته شد. نتایج نشان داد که تیمار سلول های مقاوم با 10 میکرو مولار MPA به طور چشمگیری به مهار رشد سلولی، القای تمایز ادیپوسیتی و توقف چرخه سلولی در مرحله G1 منتهی می شود. علاوه بر این، تیمار همزمان سلول های مقاوم با تراستوزوماب و MPA در مقایسه با تیمار با هر یک از داروها به صورت مجزا، به طور معنی داری باعث افزایش مهار رشد سلولی، القای آپوپتوز و بیان کاسپاز- 3 می گردد. یافته های ایمونوبلاتینگ نشان داد که تیمار سلول های SKBR3-TR با ترکیب هر دو دارو به کاهش فعالیت مسیر سیگنالینگ JAK2-STAT3 و افزایش بیان فاکتور رونویسی FOXO1 منجر گردیده است. به طور کلی این نتایج نگرشی جدید در حساس سازی شیمیایی سلول های مقاوم نسبت به دارو های رایج شیمی درمانی از طریق ترکیب داروهای اصلی با عوامل القاگر تمایز می باشد

کلیدواژه ها:

میکوفنولیک اسید ، مقاومت به تراستوزوماب ، STAT3 ، HER2 ، FOXO1