تاثیر دسترسی به آب بر کمیت و کیفیت پروتیین در گیاه چوچاق (زولنگ)

چوچاق یا زولنگ Eryngium caucasicum Trauve متعلق به تیره چتریان Apiaceae گیاهی است علفی و دارویی که از مهمترین سبزیجات محلی و بومی مردم شمال ایران محسوب می شود. اهمیت آن به دلیل دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی، مسکن درد و اشتها آور است. مردم محلی از برگ های جوان گیاه در درمان فشارخون، رماتیسم، تصفیه خون و دفع سموم از کلیه و کبد استفاده می نمایند. در این تحقیق نمونه های چوچاق از دو منطقه متفاوت رویشی (گیاهانی که در مجاورت مقدار فراوان آب قرار داشتند و گیاهانی که در منطقه دور از آب روییده بودند) در شهرستان لاهیجان انتخاب و از نظر کمیت و کیفیت پروتیین های دو بخش ریشه و اندام هوایی مقایسه شدند. کمیت پروتیین با استفاده از روش برادفورد و کیفیت آن با استفاده از روش SDS-PAGE مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان پروتیین کل ریشه گیاهان دو منطقه تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت (میزان پروتیین مجاورت آب 0/143 و میزان پروتیین دور از آب 0/138 در حالی که میزان پروتیین کل بخش هوایی گیاهان قرار گرفته در مجاورت آب 0/306 کمتر از میزان پروتیین کل بخش هوایی گیاهان دور از آب 0/337 بود. تفاوت های مشخصی هم در الگوی باندهای پروتیینی روی ژل SDS مشاهده شد که دلالت بر تنوع پروتیین های تشکیل دهنده بخش های مختلف گیاهان مورد مقایسه می نماید

کلیدواژه ها:

چوچاق ، آب ، کمیت پروتیین ، کیفیت پروتیین