اثرات آللوپاتیک کافیین و عصاره متانولی برگ چای بر شاخص های رشد در دانه رست های چندگونه زراعی

آللوپاتی فرایند اثرگذاری یک گیاه بر سایر جانداران میباشد. بررسی روابط آللوپاتیک میان گیاهان روشی مناسب برای کنترل علف های هرز است. کافیین یک آلکالویید از خانواده متیل گزانتین ها با فرمول شیمیایی C8H10N4O2 می باشد و میتواند با خاصیت دگرآسیبی خود جوانه زنی و رشد گیاهان را تحت تاثیر قرار دهد. در این تحقیق اثر آللوپاتی غلظت های مختلف کافیین سنتتیک و عصاره متانولی برگ گیاه چای (به عنوان منبع طبیعی کافیین وحذف متانول با روتاری اواپوریتور) بر جوانه زنی و شاخص های فیزیولوژیک بذرهای گندم، جو و کنجد در قالب یک طرح آزمایشی در اتاقک رشد با شرایط استاندارد بررسی گردید. کافیین در غلظت های 20، 10، 5 و 2/5 میلی مولار اثر معنی داری بر طول و وزن ریشه چه و ساقه چه دانه رست ها داشت در حالی که غلظت های پایین تر کافیین 0/2، 0/1، 0/05، 0/025 میلی مولار اثر معنی داری بر طول و وزن ریشه چه و ساقه چه دانه رست ها نداشت. عصاره طبیعی برگ چای در غلظت های 50، 100، 25 گرم بر لیتر باعث کاهش جوانه زنی و کاهش طول و وزن ریشه چه و ساقه چه دانه رست ها شد. نتایج آنالیز واریانس و آزمون دانکن برای مطالعه ی اثر آللوپاتی کافیین سنتتیک و عصاره طبیعی برگ چای نشان داد که رابطه معنی داری میان افزایش غلظت کافیین و عصاره طبیعی با شاخص هایفیزیولوژیک در هریک از سه گونهی گندم، جو و کنجد وجود دارد و با افزایش غلظت کافیین و عصاره طبیعی، طول و وزن ریشه چه و ساقه چه به طور معنی داری کاهش یافت. در مقایسه سه گونه میتوان گفت که کمترین تغییرات شاخص های فیزیولوژیک در کنجد مشاهده می شود

کلیدواژه ها:

کافیین ، دگرآسیبی ، دانه رست