بررسی میانکنش بین مورفین و سیستم گابایرژیک هیپوکامپ پشتی بررفتارهای شبه اضطرابی

سیستم گاباارژیک دارای تاثیرات تنظیمی بر رفتارهای مرتبط با اضطراب در انسان وحیوانات می باشد. هیپوکامپ پشتی جایگاه مهمی در تنظیم نوروترانسمیتری اضطراب در نظر گرفته می شود. هدف از این مطالعه، دخالت سیستم گاباارژیک در ناحیه 1 CA هیپوکامپ و میانکنش آن با مورفین در تعدیل این رفتارها بررسی شدند. رت های نر به صورت گروه های 6 تایی ابتدا بیهوش شده و با استفاده از دستگاه استریوتاکسیک بصورت یکطرفه در ناحیه 1 CA هیپوکامپ کانول گذاری شده و با دستگاه elevated plus maze تست شدند. درصد زمان گذرانده شده در بازوهای باز و درصد ورود به بازوهای بازاین دستگاه به عنوان اندکس هایی جهت تعیین میزان اضطراب مورد محاسبه قرار گرفتند. بیکوکولین μg/rat 0/4 بصورت درون CA1 ومورفین mg/kg6 بصورت درون صفاقی تزریق شدند. درصد حضور در بازوی باز(OAT%) درصد حضور در بازوی بسته OAE% و فعالیت حرکتی بوسیله این تست های رفتاری مورد سنجش قرارگرفت. تزریق درون صفاقی مورفین μg/rat 6 اثرات ضداضطرابی داشتند. تزریق درون CA1 بیکوکولین μg/rat 0/4 OAT% را در مرحله تست کاهش داد. بکارگیری توامان بیکوکولین μg/rat 0/4 ومورفین μg/rat6 افزایش رادر OAT% نشان داد. سیستم های گاباارژیک و اپیوییدرژیک، هردو سبب تاثیرات مشابه بر اضطراب شدند. اما اینجا تاثیرات بصورت مستقل ازهم هستند

کلیدواژه ها:

سیستم گابایرژیک ، هیپوکامپ پشتی ، ماز صلیبی شکل بالاتر از زمینه ، اضطراب ، رت