مقایسه دوزهای مختلف سولفات منیزیم در پیشگیری از لرز بعد از عمل در بیماران

سابقه و هدف: لرز یک فعالیت ماهیچه ای نوسانی و غیر ارادی است که گرمای متابولیکی را افزایش می دهد و یک عارضه در بیحسی نورآگزیال است. لرز همراه یا یی حسی اسپاینال و اپیدورال رایج است و در حدود 56.7 ٪ از بیماران می تواند رخ دهد. لرز باعت افزایشی مصرف اکسیژن بافتی و فعالیت قلبی و ریوی می شود. لرز بعد از بیهوشی می تواند ایجاد عوارض قلبی و عروقی، خون ریزی و عفونی نماید. در این طرح تحقیقاتی دوزهای مختلف منیزیم سولفات در پیشگیری از لرز بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 99 بیمار با ASA کلاس یک و دو و در محدوده سنی یین 80- 20 سال تحت بیحسی اسپاینال وارد مطالعه دوسویه کور تصادفی شدند. بیماران به سه گروه 33 نفره تقسیم گردیدند. طی جراحی و پس از اتمام جراحی به مدت یک ساعت بیماران توسط پژوهشگر از نظر لرز قایل دیدن کنترل شد. داده ها توسط ترم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. جهت تعیین وضعیت تبعیت داده ها از توزیع طبیعی از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده گردید. مقادیر F کمتر از 0/05 معنی دار لحاظ گردید.یافته ها: از نظر فراوانی و شدت بروز لرز بین گروه A و گروه B اختلاف معنی داری وجود نداشت (0.374=P) نظر فراوانی و شدت بروز لرز بمین گروه A و گروه C تفاوت معتی داری وجود نداشت(0.631=P). از نظر فراوانی و شدت بروز لرز بین گروه B و گروه C اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (0.676=P).نتیجه گیری: دوز پایین سولفات منیزیوم (mg/kg30 ) به اندازه دوزهای بالاتر آن در پیشگیری از بروز لرز بعد از عمل در بیماران بیحسی اسپاینال موثر است.

کلیدواژه ها:

بی حسی نخاعی ، لرز بعد از عمل ، منیزیوم سولفات