بررسی پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری آب شرب روستایی شهرستان تایباد در سال 95-1394

سابقه و هدف: خورندگی یکی از پیچیده ترین و پرهزینه ترین مشکلات مربوط به تولید آب آشامیدنی می باشد که بر سلامت مصرف کنندگان و پذیرش عمومی یک منبع آب و هزینه های تامین آب آشامیدنی تاثیر گذار است. رسوبگذاری نیز سبب مشکلاتی همچون گرفتگی و افت فشار در شبکه آبرسانی خواهدشد. هدف از این مطالعه تعیین کیفیت شیمیایی و شاخص های پایداری (پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری) منابع تامین آب شرب روستاهای شهرستان تایباد در سال 95-1394 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 96 نمونه (از 8 چاه) در مدت 12 ماه از نظر پارامترهای فیزیکی-شیمیایی مختلف مورد آنالیز قرار گرفت. سپس خورندگی و رسوبگذاری آب از نظر شاخص لانژلیه، شاخص رایزنر، شاخص تهاجمی و شاخص پوکوریوس تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان دادکه برخی از چاه ها نتوانستند حد مجاز کیفیت را از نظر TDS و سختی براورده سازند. اما از نظر پارامترهای دیگری از جمله فلوراید، نیتریت و نیترات حدود مجاز رعایت شده بود. همچنین ایستگاه های نمونه برداری از نظر شاخص لانژلیه 50% خورنده و 50% رسوبگذار، شاخص رایزنر 50% خورنده و 50% خنثی، شاخص تهاجمی 25% رسوبگذار و 75% خنثی، و ازنظر شاخص پوکوریوس 5/37% خورنده، 25% رسوبگذار و 5/37% خنثی بودند. نتیجه گیری: از آنجا که از نظر اکثر شاخص ها، آب منطقه در وضعیت خنثی و پایدار قرار ندارد، لذا پایدارسازی آب قبل از ورود آب به شبکه توزیع به عنوان عاملی مهم در کنترل پدیده خورندگی و رسوبگذاری توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، کیفیت فیزیکی شیمیایی ، خورندگی ، رسوبگذاری