بررسی پیوستگی جریان دید و حرکت پیاده در بافت اطراف حرم امام رضا(ع) با استفاده از تکنیک چیدمان فضا

طراحی خیابان ها و مکان های عمومی شهرها متناسب با قابلیت های ادراکی انسان از وظایف طراحان شهری است، که از ویژگی های مهم آن، پیوستگی و توالی آنها است. در این میان برنامه ریزی و طراحی فضاهای اختصاصی جهت عبور عابر پیاده به خاطر توجه بیشتر به بعد انسان، به عنوان عنصر اصلی حیات بخش شهرها ضروری می باشد. در بافت پیرامون قطاع 1 حرم امام رضا عابر پیاده از جایگاه خاصی در گذشته برخوردار بوده است. لیکن اخیرا توسعه فیزیکی و جمعیتی شهر تاثیرات شگرفی بر ساختار کالبدی- فیزیکی شهر داشته، به طوری که از لحاظ دیدرسی و دسترسی دچار مشکلات فراوان شده و تاثیراتی بر روحیات و رفتار افراد در این محدوده داشته است. در این پژوهش هدف اصلی بررسی عوامل موثر در پیوستگی جریان دید و حرکت بوده و تکنیک چیدمان فضا از جمله نمونه هایی است که در این زمینه به میزان زیادی می تواند کارگشای طراحان و برنامه ریزان شهری باشد. این تکنیک دارای پارامترهایی همچون عمق، هم پیوندی، اتصال و انتخاب است که جهت تحلیل دیدرسی و دسترسی بسیار مناسب بوده و می تواند در درک نارسایی شبکه ی موجود مفید باشد. برای جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. تحلیل داده ها با استفاده از روش چیدمان فضا و تحلیل داده های گرافیکی آن می باشد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که معیارهای موثر در ایجاد پیوستگی عواملی همچون توالی فضایی، پیچیدگی، شگفتی، یکپارچگی، عدم وجود موانع و ... می باشد.همچنین محدوده ی مورد مطالعه از لحاظ اصول چیدمان فضایی، در وضعیت نامطلوبی به سر برده و فاقد پیوستگی می باشد.

کلیدواژه ها:

پیوستگی جریان دید ، پیوستگی جریان حرکت ، تکنیک چیدمان فضا