رابطه بهزیستی روان شناختی با سازگاری اجتماعی و کمال گرایی در دانش آموزان تیزهوش مدارس بهنمیر و بابلسر و بابل

هدف از این پژوهش رابطه بهزیستی روانشناختی با سازگاری اجتماعی وکمال گرایی می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانش آموزان تیزهوش دختر و پسر مدارس بهنمیر، بابل و بابلسرمی باشد. که تعداد آنها 300 نفر بودند. با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 169 نفربه عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات پرسشنامه های بهزیستی روانی کارول ریف، پرسشنامه سازگاری بل، مقیاس کمال گرایی اهواز مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحلیل داده های پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در قسمت آمار توصیفی با استفاده از شاخص های فراوانی، درصد و میانگین و انحراف معیار به توصیف متغیرهای مورد مطالعه و در قسمت آمار استنباطی با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون به بررسی فرضیات پژوهش پرداخته شد. کلیه تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار SPSS-18 انجام شد. یافته ها حاکی از آن است که بین بهزیستی روانشناختی و سازگاری دانش آموزان تیزهوش رابطه معناداری وجود ندارد. بین بهزیستی روانشناختی و کمال گرایی دانش آموزان تیزهوش رابطه معناداری وجود دارد. همچنین مولفه های بهزیستی روان شناختی قادر به تبیین سازگاری اجتماعی دانش آموزان نمی باشند. پذیرش خود باتوجه به بزرگتر بودن بیشترین سهم را در تبیین کمال گرایی دانش آموزان دارا بوده است.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، سازگاری اجتماعی ، کمال گرایی