بررسی مدل های خودپالایی رودخانه ها

توسعۀ روزافزون فعالیت های کشاورزی و صنعتی و افزایش قابل توجه حجم فاضلابهای شهری موجب آلودگی منابع آب ، خصوصاً رودخانه ها شده است . میزان بارگذاری قابل تحمل برای رودخانه های مختلف تابع عوامل زمانی و مکانی مختلف مرتبط با نوع و شدت بارآلودگی ورودی و همچنین شرایط محیطی داخل رودخانه است . با توجه به تنوع و تعدد منابع آلوده کننده و متفاوت و متغیر بودن توان خودپالایی رودخانه ها از جنبه مکانی و زمانی ، اجرای استانداردهای تخلیه پساب ، برای جلوگیری از تخریب کیفیت آب رودخانه ها و حفظ و سلامت این اکوسیستم ها در کلیه نقاط و شرایط کافی نیست . از این رو ، علاوه بر ضرورت اعمال استانداردهای تخلیه پساب برای کنترل آلاینده های نقطه ای و اجرای اقدامات مدیریتی در سطح حوضه آبریز برای کنترل آلاینده های غیر نقطه ای ، متناسب کردن میزان بارگذاری آلاینده با توان خود پالایی یک رودخانه با توجه به وضعیت اقلیمی و ویژگی های هیدرولوژیکی ، هیدرولیکی و هندسی رودخانه و اهمیت نسبی فرایندهای فیزیکی – شیمیایی و بیولوژیکی دخیل برای حفظ سلامت اکوسیستم و کیفیت آب رودخانه بر اساس استانداردهای کیفیت آب امری ضروری است . در این مقاله ابتدا عوامل موثر در خودپالایی رودخانه ها تشریح شده و سپس مدل ساده شده ای را در مورد رودخانۀ زاینده رود ارائه می نمائیم .

کلیدواژه ها:

رودخانه ، خود پالایی ، آلودگی