شاهنامه در گذر اسطوره، افسانه و حماسه

برترین نیروی انسان در برقراری ارتباط، زبان و قدرت گفتار و سخنگویی او است. انسان با پیشرفت و تکامل جسمیو عقلانی خود توانست از نیروی تکلم خود که یکی از برترین قوای نهاده در وجود اوست بهره جوید که بعدها بهتدریج تکامل مییابد و در ادمهی این تکامل، ادبیات که پیشرفته ترین شکل زبان بشری است ایجاد میشود و شعر بهعنوان عمیقترین و تاثیرگذارترین نمود آفرینش ادبی، جریان سیال ذهن و روان و اندیشه ی مردم را به ظهور می رساند.ابوالقاسم فردوسی با توانایی شگرف و قلم شیوایش توانسته شاهنامه را که حاصل باورها، احساسها و اندیشه های بزرگمردم ایران است را بسراید. شاهنامه لبریز از مفاهیم و اندیشه های آسمانی مردم ایران است. برای شناخت این مفاهیم،باید اسطوره، حماسه و افسانه را به خوبی درک نمود. نگارنده بر آن شده است که جایگاه شاهنامه را از دیدگاه سهواژه ی اسطوره، حماسه و افسانه بررسی نماید تا با شناخت بهتر این واژگان، به مفاهیم بلند شاهنامه دست یابد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، افسانه ، اسطوره ، حماسه