لیلی و مجنون هاتفی جامی و نظامی

در میان نظریه پردازان نظامی ، ملا عبداالله هاتفى خبوشانى جامى، چهرهای برحسته و شاخص است. وی خواهرزاده نورالدینعبدالرحمن جامی، شاعر و عارف ایرانى قرن نهم و نظیره گوی مشهور عهد تیموری و اوایل عصر صفوی است. وی مثنویهای پنج گانه خود را (1. لیلی و مجنون 2. شیرین و خسرو 3. هفت منظر 4. تمرنامه یا تیمورنامه، 5. شاهنامه) به تقلید از خمسهنظامی (1. مخزن الااسرار، 2. خسرو و شیرین، 3. لیلی و مجنون 4. هفت پیکر 5. اسکندرنامه) سرود.هاتفی منظومه لیلى و مجنون را به استقبال از لیلى و مجنون نظامى در همان وزن و بحر سرود. این منظومه دارای 2198 بیتاست و موضوع آن ماجرای قیس از قبیله بنیعامر (معروف به مجنون) است که دلباخته دختری به نام لیلی میشود و سر به بیابانمی گذارد و مجنون می شود. هاتفی منظومه لیلى و مجنون را به امیرعلى شیر نوایى تقدیم کرد. لیلی و مجنون سروده هاتفی،به لحاظ داستانپردازی از جایگاه ویژه ای برخوردار است، وی ضمن افزودن بر غنای درونمایه ی اثر، در جای پای نظامی پاینهاد و این اثر را از یک تقلید صرف خارج کرد و در عین آن که به داستانسرای بزرگ گنجه، نظر داشت، اثر ارزشمند ماندگاری که به صبغه ی تازگی نیز آراسته شده است بر جای نهاد. نگارنده در این مقاله تلاش دارد که بخش های مختلفداستان لیلى و مجنون هاتفی و لیلى و مجنون نظامى را با هم مقایسه کند.

کلیدواژه ها:

هاتفی جامی ، آثار و احوال ، لیلی و مجنون