مقایسه سبکی در منشآت خاقانی و نامه های فارسی رشید وطواط (لایه های واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدیولوژیک)

سبک شناسی لایه ای ابزار کارآمدیست که برای شناسایی رابطه قدرتمند زبانی و ذهنی نویسنده و پیوند آن با اندیشه وایدیولوژی پنهان او در سایه آرایه های مجاز زبانی و دستوری موجود در متن. با شناخت سبک کلان لایه ها و لایه هایکوچکتری که در دل آن هاست، می توان به تحلیل و شناخت دقیقتر متن مورد بررسی،و مسایل مهم و برجسته دورانزندگی نویسنده و چگونگی الگو و ساختار نوشتاری آن دست یافت. هدف این مقاله، مقایسه سبک شناسی لایه هایواژگانی،نحوی،بلاغی وایدیولوژیکی منشآت خاقانی و نامه های رشید وطواط است،این بررسی به شیوه تحلیلی- توصیفیو با تقسیم لایه های کلان به لایه های خرد و تجزیه وتحلیل آن صورت گرفته است. نتیجه بررسی، کاربرد موسیقی درونیمتن، استفاده از واژه های انتزاعی و نشاندار و برجسته سازی کلام، استفاده خلاقانه از عناصرزبانی(تشبیه، استعاره، مجاز وکنایه)، اخلاق محوری و تصویرسازی و مفهوم گرایی در منشات خاقانی و رشید وطواط را به عنوانمشخصه اصلی سبک نویسنده نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مقایسه سبکی ، منشآت خاقانی ، نامه های رشید وطواط ، واژگانی ، بلاغی ، نحوی ، ایدیولوژیکی