پند و پیام های رودکی

سامانیان درقسمت هایی از سرزمین ایران موفق می شوند فرهنگ بیداری و گرایش به زبان و ادب پارسی را در تمامابعاد فراگیر کنند .قرن چهارم دربار سامانی مرکز تجمع شاعران ، ادیبان ،حکما و علما ی بسیاری است که ،این خودحاکی از رونق و جایگاه ارزشمند عالم و علم است که خود سبب رونق و پیشرفت علمی جامعه آن روزگارشده است.در این میان رودکی شعرپارسی را از تنگنا هایی که ادب و زبان عربی ایجاد کرده بود خارج وبه عظمت و اقتدار میرساند. شعرزهد زاده ی عصر سامانی است. نگارنده برآنست تا در این پژوهش به این سوالات مقدر که ابتداچه نوعپیام ها یی در دیوان شاعرازبسامد بیشتری برخوردار است و آیا تمام پند ها زاهدانه است یا خیر پاسخ مناسبی را بدهد.همچنین نگارنده سعی کرده است پندها و پیام های رودکی را با توجه به شاهد مثال هایی از دیوان خود شاعر بررسی وتحلیل نماید. شعررودکی مملواز پیام ها و پندهای خیال انگیزی است که شاعر در شعرهایش خواننده را به تفکر ،تعمقوکاربستن آنها توصیه کرده است.

کلیدواژه ها:

پندو پیام ، عبرت گیری ، یاد مرگ و پیری ، طبیعت و شادخواری ، خرد ورزی