اصلاح مدل اجزاء محدود به روش تابع پاسخ (RFM)

امروزه به دلیل پیچیده شدن طراحی‎ها، بررسی رفتار سازه‎های دینامیکی به کمک اجزاء محدود، بسیار مورد توجه قرار گرفته است و با ظهور کامپیوترهای قدرتمند، استفاده از این روش ها توسط طراحان با شتاب بیشتری صورت می گیرد. روش دیگر دستیابی به یک مدل دینامیکی برای سازه های مکانیکی، ساختن مدل و سازه با انجام تست های ارتعاشی و تحلیل داده های اندازه گیری شده است. به این فرآیند در اصطلاح تست مودال( Modal Testing) می گویند که در طی سه دهه گذشته در تیوری و عمل توسعه بسیاری یافته است. یکی از مهم ترین کاربردهای تست مودال، بهبود مدل های عددی سیستم های دینامیکی با مقایسه پارامترهای مودال حاصل از نتایج تست مودال و مدل های عددی می باشد. پس از بهبود مدل عددی، می توان با اطمینان از آن در تحلیل های بعدی مانند پیش بینی پاسخ به یک نیروی وارد بر سازه، کوپلینگ سازه‎ها، تحلیل تنش و غیره استفاده کرد. در این مقاله مزایا، معایب و محدودیت های گیتی از روش های امروزی بهبود مدل دینامیکی سازه ها به نام روش تابع پاسخ (Response Function Method) مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین برای درک بهتر روش یک مدل 5 درجه آزادی جرم و فنر توسط نرم افزار MATLAB مدل گردیده است.

کلیدواژه ها:

بهبود مدل اجزاء محدود ، انالیز مودال ، ماتریس جرم ، سختی ماتریس خطا ، SVD ، Receptance