حذف تری هالومتان ها از آب آشامیدنی با استفاده از فناوری نانوفیلتراسیون

گندزدایی آب توسط کلر برای اولین بار در سال 1908 در ایالات متحد آمریکا شروع و از سال 1914 بطور وسیعی ، در تصفیه خانه های آب این کشور مورد استفاده قرار گرفت و نتیجه این فرآیند کاهش شدید بیماری های با منشاء آب بود. با توجه به اینکه منابع آب سطحی یکی از عمده ترین منابع آب آشامیدنی می باشد، وکاربرد سیستم های کلرزنی به عنوان متداولترین روش گندزدایی آب آشامیدنی مطرح است ، احتمال تولید محصولات جانبی فرآیند گندزدایی (DBPs) در آب تصفیه شده افزایش می یابد. واکنش کلر با مواد آلی طبیعی (NOMs) موجود در آب، باعث تولید DBPs می شود، و یکی از محصولات اصلی فرآیند فوق تری هالومتان ها (THMs) می باشند که مقادیر بیشاز حد مجاز آنها بسیار خطرناک ، سرطانزا و هپاتیتزا بوده و باعث بروز اثرات سوء در کبد ، کلیه ، سیستم عصبی ، سیستم گردش خون و شیمی بدن می شوند. از آنجایی که در بعضی از تصفیه خانه های آب ایران( و بسیاری از تصفیه خانه های آب دیگر نقاط جهان) ، غلظت های بیشتر از حد مجاز تری هالومتان ها گزارش شده است و از روش های اصلی حذف THMs از آب آشامیدنی، روش های غشایی تصفیه آب می باشد ، و امروزه در جهان نانوفیلتراسیون به عنوان آخرین دستاورد فناوری غشایی بسیار مورد توجه می باشد ، در این مقاله که بخشی از تحقیقات مولفین در خصوص حذف آلاینده های مختلف بوسیله نانوفیلتراسیون می باشد ، با مروری بر تحقیقات اصلی دهه گذشته تا به امروز، و با عنایت به آخرین دستاورد های آزمایشگاهی و صنعتی دنیا در این خصوص ، کارایی نانوفیلتراسیون در حذف تری هالومتان ها از آب آشامیدنی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نانوفیلتراسیون ، تصفیه آب آشامیدنی ، تری هالومتان ها