بررسی عوامل اجتماعی موثر بر تمایل ساکنان بافت های فرسوده به نوسازی(مطالعه موردی: محله امامزاده عبدالله تهران)

این مقاله، به بررسی عوامل اجتماعی موثر بر تمایل ساکنان بافت های فرسوده به نوسازی پرداخته است در این رابطه عواملی همچون میزان و وضعیت اعتماد به همسایگان، همکاری ساکنین در امور جمعی، تعلق خاطر به محله، علاقه به آپارتمان نشینی بررسی شده و اطلاع از وجود ضمانت های قانونی در طرح نوسازی چگونگی رابطه آنها با میزان تمایل ساکنان بافت های فرسوده به نوسازی تعیین گردیده است پس از طرح مباحث نظری درباره عوامل موثر بر شکل گیری و تشدید وضعیت بافت های فرسوده، شیوه های مداخله مطرح گشته است که در این پژوهش شیوه مداخله مردم گرایانه مدنظر بوده است جامعه آماری تمام خانوارهای ساکن در محله امام زاده عبدالله واقع در منطقه 9 شهرداری تهران بوده است، و حجم نمونه با استفاده از فرمول کورکان به دست آمده است روش تحقیق پیمایش بوده و برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده گردیده است نمونه گیری به شیوه خوشه ای چند مرحله ای بوده که در داخل خوشه های انتخاب شده نمونه ها به صورت تصادفی ساده انتخاب گردیده اند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است و از آمار توصیفی و تحلیلی برای تحلیل داده ها استافده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که رابطه معناداری بین متغیرهای بررسی شده با میزان تمایل به نوسازی در بین ساکنان محله امام زاده عبدالله وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، نوسازی ، مداخله ، مشارکت