مقایسه رضایت خانوادگی و سلامت روان زنان شاغل در دو بخش پروازی وغیرپروازی شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران (هما)

هدف این مقاله شناخت میزان رضایت خانوادگی و سلامت روان زنان متاهل شاغل در شرکت هواپیمایی هما شهر تهران سال 1384 و مقایسه آن در بین کارکنان پروازی و غیر پروازی این شرکت می باشد. بدین منظور به بررسی تاثیر متغیرهای دموگرافیک سن، تحصیلات، میزان درآمد، نوع شغل، تعداد فرزندان و طول مدت ازدواج بر دو متغیر رضایت خانوادگی و سلامت روان و رابطه بین این دو متغیر با یکدیگر پرداخته است. در این مطالعه 51 نفر از زنان متاهل شاغل در بخش پروازی و 51 نفر از زنان متاهل شاغل در بخش غیر پروازی شرکت هواپیمایی هما که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند. شرکت داشتند. روش این پژوهش از نوع علی مقایسه ای بوده و جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفته است برای سنجش میزان رضایت خانوادگی از تست اینریچ پرسشنامه رضایتمندی زناشویی و تست GHQ پرسشنامه سلامت عمومی استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین میزان رضایت خانوادگی و سلامت روان در دو نمونه مورد مطالعه در حد متوسط قرار داشته و نمونه مورد مطالعه در بخش پروازی در مقایسه با گروه مشابه در بخش غیر پروازی از میزان سلامت روانی کمتری، بویژه در زمینه خرده مقیاس های اضطراب و اختلال در کارکرد اجتماعی برخوردار بودند. در این تحقیق بین میزان رضایت خانوادگی و سلامت روان هر دو نمونه رابطه مستقیم و معناداری وجود داشته است متغیر رضایت خانوادگی ارتباط مستقیم با میزان تحصیلات همسر و ارتباط معکوس با سن زنان و طول مدت ازدواج ایشان داشته است بین سن همسر؛ میزان درآمد زوجین، میزان تحصیلات زنان، تعداد فرزندان و شغل همسر با دو متغیر رضایت خانوادگی و سلامت روان رابطه معناداری وجود نداشته است.

کلیدواژه ها:

رضایت خانوادگی ، رضایت زناشویی ، سلامت روان ، مهماندار هوایی