اثر محلولپاشی متانول بر برخی ویژگیهای کمی و کیفی سویا تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی متانول بر ویژگیهای کمی و کیفی سویا (رقم ویلیامز &)، آزمایشی به صورت کرتهای خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی مغان در سال 1390 انجام گرفت. تنش خشکی شامل آبیاری پس از 40 ،55 و 70 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس بهعنوان عامل اصلی، و محلولپاشی متانول شامل عدم محلول پاشی (شاهد) و محلولپاشی با 7 ،21 و 35 درصد حجمی متانول بهعنوان عامل فرعی لحاظ شد. تاثیر تنش خشکی بر قطر ساقه، طول غلاف، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه، شاخص برداشت، محتوای هیدرات کربن محلول، کلروفیل کل، درصد روغن و پروتیین دانه معنادار بود. افزایش تنش خشکی موجب افزایش محتوای هیدرات کربن محلول، درصد روغن دانه و کاهش سایر ویژگیهای مورد بررسی شد. تیمار آبیاری پس از 70 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس عملکرد دانه را 87/33 درصد کاهش داد. تاثیر محلول پاشی متانول بر تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه و محتوای کلروفیل بسیار معنادار و بر طول غلاف، تعداد دانه در غلاف، هیدرات کربن محلول و درصد پروتیین دانه معنادار بود. بیشترین تاثیر بر ویژگیهای بررسی شده از تیمار محلولپاشی با 21 درصد حجمی متانول بهدست آمد، بهطوری که عملکرد دانه نسبت به شاهد 6/25 درصد افزایش یافت و بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری پس از 40 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس بهدست آمد.

کلیدواژه ها:

پروتیین دانه ، تخلیه رطوبت ، تعداد غلاف ، عملکرد دانه ، محتوای کلروفیل