تاثیر معماری بر زیست معنوی انسان از منظر متون اسلامی

مسکن، از اصولی تبعیت می کند که متناسب با فرهنگ زیسته و روان انسان است و انسان را به آرامش می رساند. روح معماری اسلامی، پشتوانه معنوی عمیقی دارد و این مقاله بر آن است تا نشان دهد میان نحوه معماری اسلامی و زیست معنوی رابطه ای معنادار وجود دارد. این اصول، بین معماری و انسان ارتباطی معنوی ایجاد می کند و اگر بر مبنای شناختی درست از انسان باشد، او را در رسیدن به آرامش روحی و کمالات معنوی یاری می رساند. در این تحقیق با رویکردی اسلامی و با روش استدلالی و تطبیقی نخست مبانی و اصول معماری اسلامی را بیان می کنیم و به زبان آیات و روایات نحوه اثرگذاری معماری اسلامی را در رشد معنوی انسان توضیح می دهیم. این تحقیق سامان یافته است، چنان که ابتدا بر اصول و مبانی معماری اسلامی از میان منابع دینی از قبیل قرآن، نهج البلاغه و کتب تفسیری، استدلال می کنیم، سپس با نشان دادن آثار معماری اسلامی در روند رشد معنوی انسان و مقایسه آن با معماری غیر اسلامی، وجود ارتباط تنگاتنگ بین معماری اسلامی و رشد معنوی انسان را نشان خواهیم داد. شاخصه های اصلی معماری اسلامی که متضمن معنویت و زیست اخلاقی و سلامت روان است، عبارتند از: عدم اشراف، معادنمایی، ایمنی، وسعت، تقابل، مرکزیت و نفی تجملات که همگی در اخلاق اسلامی نیز متبلور هستند.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، معنویت ، شهرسازی ، انسان